Overblog
Suivre ce blog Administration + Créer mon blog

kanton bubahsky's vademecum

kanton bubahsky's vademecum

dagboek van een goudzoeker in de onbekende binnenlanden van de asturiën, noordwestspanje


de doejong als ontwerpstrategie de doejong als ontwerpstrategie de eerste vraag als je iets maakt/hoe kan ik het maken als het kapotgaat/hoe kan ik het repareren zonder af te breken /zie kapotkunde Lire la suite
stevie stevie a coruscating whirl of circles that by their tangled multitude of repeated curves, uniformity of form, and confusion of intersecting lines suggested a rendering of cosmic chaos, the symbolism of a mad art attempting the inconceivable /joseph conrad, the... Lire la suite
dagmerrie dagmerrie dan droom ik terwijl ik waak en merk het niet omdat het saaie beelden zijn; ik ontdekte dat ik altijd droomde en dat ik die dromen kon volgen én kon sturen, althans dat dacht ik; mensen zeiden wat ik dacht en dieren verschenen als ik ze droomde. ik voelde... Lire la suite
het begon met de slager. zijn vrouw zei me: hij was weg en kwam terug maar al zag hij er hetzelfde uit; hij was toch een ander. daarop kwamen er meer met zulke verhalen; niemand was meer zichzelf! allen vertrokken; ik ga ook weg, ik vertrouw niemand meer het begon met de slager. zijn vrouw zei me: hij was weg en kwam terug maar al zag hij er hetzelfde uit; hij was toch een ander. daarop kwamen er meer met zulke verhalen; niemand was meer zichzelf! allen vertrokken; ik ga ook weg, ik vertrouw niemand meer Lire la suite
gladstrijken gladstrijken vroeger verkreukelde ik zilverpapier tot een prop en probeerde het dan weer helemaal glad te krijgen. wat nooit helemaal lukte want de realiteit zat er tussen en liet zijn sporen na. het aluminiumfolie werd een geheugen, een vastgelegde herinnering, als... Lire la suite
de nieuwe berg verscheen ineens. niemand had hem ooit eerder gezien. was daar dan altijd mist? wat beweegt er op de helling. hoe kom je er? de nieuwe berg verscheen ineens. niemand had hem ooit eerder gezien. was daar dan altijd mist? wat beweegt er op de helling. hoe kom je er? de nieuwe berg verscheen ineens. niemand had hem ooit eerder gezien. was daar dan altijd mist? wat beweegt er op de helling. hoe kom je er? Lire la suite
het romantische leven is een leven in de verbeelding. is dat erg? het romantische leven is een leven in de verbeelding. is dat erg? het romantische leven is een leven in de verbeelding. is dat erg? Lire la suite
Our concerns sink into insignificance when compared with the eternal value of human personality–a potential child of God which is destined to triumph over life, pain, and death. No one can take this sublime meaning of life away from us, and this is the one thing that matters —Igor Sikorsky Our concerns sink into insignificance when compared with the eternal value of human personality–a potential child of God which is destined to triumph over life, pain, and death. No one can take this sublime meaning of life away from us, and this is the one thing that matters —Igor Sikorsky Lire la suite
"When Adam delved and Eve span, Who was then the gentleman?" "When Adam delved and Eve span, Who was then the gentleman?" "de vijver" Ferdinand Peer, 1990 Lire la suite
verslaving—ach, het is toch zoo licht lopen, in de slavenketen. die daar vooraan zal zeker en vast de weg wel weten. wie zou er klagen? wij hebben toch zeker allen lege magen. hier lopen wij, kameraden voor het leven, over de vaste paden, de zon schijnt zwaar, bedrukt ons even, maar de lasten op onze ruggen zijn hoog opgeladen, het hoofd blijft zo fijn koel en ongenaakbaar. de ketens zijn zo diep al ingesleten, onze magen lang vergeten, er rest ons slechts op de gebarsten lippen - als ik ze krul proef ik van dat rode spul - de laatste twijfel, wat vage begrippen, vormen samen een vraag: zou ik kou vatten, zonder mijn stalen kraag? verslaving—ach, het is toch zoo licht lopen, in de slavenketen. die daar vooraan zal zeker en vast de weg wel weten. wie zou er klagen? wij hebben toch zeker allen lege magen. hier lopen wij, kameraden voor het leven, over de vaste paden, de zon schijnt zwaar, bedrukt ons even, maar de lasten op onze ruggen zijn hoog opgeladen, het hoofd blijft zo fijn koel en ongenaakbaar. de ketens zijn zo diep al ingesleten, onze magen lang vergeten, er rest ons slechts op de gebarsten lippen - als ik ze krul proef ik van dat rode spul - de laatste twijfel, wat vage begrippen, vormen samen een vraag: zou ik kou vatten, zonder mijn stalen kraag? Lire la suite

Archives

Nous sommes sociaux !

Articles récents